18 mei:   Treinreis van Sint-Niklaas naar Rheine

28 mei:   toeristendag Hermanshöhe                             

29 mei:   van Detmold naar Leopoldstal                       15,2 km

30 mei:   van Leopoldstal naar Bad Driburg                18,6 km

31 mei:   van Bad Driburg naar Willebadessen         21,5 km

01 juni:   van Willedbadessen naar Hardehausen   21,8 km

02 juni:   van Hardehausen naar Marsberg                  16,7 km

03 juni:   toeristendag

04 juni:   Terugkeer met Trein Marsberg naar Sint-Niklaas

 

Op 1 juni gaat de tocht normaal naar Blankerode, maar aangezien ik er geen overnachtingsplek vond, ben ik moeten uitwijken naar Hardehausen een 7 km oostelijker van de route. Improvisatie zal hier de tocht maken.

 

 

Hermanshöhe Denkmal

 

Die dagen zijn 18 en 19 mei /28 mei / 3 en 4 juni

 

 

 

De eerste wandeldag, van Rheine naar Hörstel. De wekker op 7, ontbijt om 8 en vertrek om 9.

Buiten gekomen even mijn stokken op lengte zetten...lap, kemmet al zitte.  1 van de stokken is niet vast te draaien.

Als een echte sukkelaar staan draaien en mijn best gedaan om niet te vloeken, tot ik tot de conclusie kwam dat die stok wel echt zijn geest had gegeven.

Maaaaaar, niet getreurd, op 200 meter van het hotel was een Decathlon waar ik voor 11,98 twee stokken kon kopen.

Zolang ze het maar uithouden tot Marsberg is dat prima.

De weersvoorspellingen waren niet denderend, er werd regen en onweer verwacht.

Dus maar de regenjas aangedaan, maar na een tijdje terug moeten uitdoen wegens te warm. Een 400 meter door de hoofdstraat, om dan de trappen naar de Ems te nemen, waar het direkt kalmer werd en na een paar honderd meter liep ik eigenlijk al in de natuur.

Zeer mooie trajecten voor het grootste gedeelte door de bossen.

Op zeker moment passeerde ik een klein gehuchtje en zag ik in de straat een vrouw die op iets scheen te wachten, toen ik bij haar aankwam stelde ik de vraag in mijn beste Duits...warten sie auf die bus, oder warten sie auf mich?

Zij kon er wel mee lachen, en de man die juist uit de garage kwam ook. 🤭

 

Zo een 7 km voor ik aan het hotel kwam even naar de uren van opening gekeken, bleek het vandaag Ruhetag te zijn.

En ik had op de menukaart al uitgekozen wat ik wilde eten.

Gebeld voor alle zekerheid, maar geen probleem, moest hij er niet zijn, was er een telefoonnummer waar ik hem kon bereiken en zou hij direct naar het hotel komen. 

Eerst nog door Bevergern passeren, een klein dorpje met een oude kerk om dan door te stoten naar Hörstel en wat me 2,5 km omweg kostte.

Eerst langs een drukke baan om de A30 over te steken om dan langs een parallelweg aan de spoorweg te komen.

Daar naar rechts en een beetje verder arriveerde ik aan hotel XtraGleis, een voormalig station waar nog wel een halte was, maar het gebouw niet meer als dusdanig gebruikt werd. Om 15 uur kop kwam ik aan en had al direkt gezien dat er een Lidl in de buurt was.

Een douche genomen, frisse kleren aan en richting Lidl.

  Want wegens sluitingsdata was het restaurant niet open, dus maar wat te eten gaan halen  zijnde...

Een pretzel, een appelkoek, een kaasbroodje, 2 nectarines, vanillepudding en een flesje schwip schwap, cola Orange.

Voor het enorme bedrag van 3,50€. IK ga nog rijk worden op deze wandeling.

Mijn gedacht. Niet echt een culinair hoogstandje en buiten de nectarines ook niet echt gezond. Maar hé, als mijn maag maar niet protesteert. 😁

Afstand vandaag was 20 km 870 meter.

Voor morgen verwacht men 95% kans op regen en maximum 16 graden...afwachten maar.

Zo, de kop is er af. Morgen met nieuwe moed door het Teutoburgerwald richting Tecklenburg.

Ik wens jullie een aangename avond en tot morgen. 😇😇

 

De drie langste bougies waren van mij, één voor mijn moeder, één voor mijn vader, en één voor die van ons, dat ze klaarmaakt wat ik graag mag als ik terug kom. 

 

 

Heerlijk geslapen in een tweepersoonskamer en lekker ontbeten.

De weervoorspelling indachtig eerst eens door het raam gekeken, en inderdaad zwaar bewolkt en wat lichte regen.

Maar hoe dan ook, ik moet doorgaan als het water door de kraan. Regenjas aan en rugzak ook zijn jasje aan weg.

 

Om 12 uur pauze voor een half uurtje, en dan stopte dat gemiezer en bleef het poederdroog.

Dat medaillonneke van Greta doet nog steeds goed dienst. Zag ik wild? Ja...Een haas, en dat was het dan.

Het was prettig wandelen, maar als je 18 km enkel door het woud hebt gewandeld, ben je al eens blij met een weide met wat fruitbomen.

Maar hoe dan ook, mooi om te wandelen, en weinig volk.

Enkel een groepje van 3 vrouwen met rugzak die een deel van de Hermannshöhe en een deel van een ander pad wandelden waarvan ik de naam vergeten ben.

Zij waren niet van de jongsten, ergens tussen 50 en 60. Gezien ze in de meerderheid waren heb ik maar niet teveel gezegd en opgelet wat ik zei, stel je voor zo'n 3 dulle grieten achter je aan. 😝

Veel viel er in het woud dus niet mee te maken, en was ik wel blij om 14:55 hotel Bismarckhohe te bereiken, een vlotte incheck en een dubbele kamer op het 2e verdiep in het gasthuis. Een 2 persoons en 1 persoonskamer in één.

Plaats genoeg dus. Eten ga ik doen tegen 18:00 uur. Maar eerst de blog afwerken, douchen en wat rusten. 

En wat heb ik gegeten? Een heerlijke rumpsteak met gebakken patatjes en warme groenten overgoten met een halve liter alcoholvrij bier. Hmmmmmmmmmmm 😋

Btw....vandaag 21km 440

Tot morgen zonder zorgen 😇

 

 

 

Opgestaan en een beetje ontgoocheld, zwaar bewolkt en fris ipv licht bewolkt met zon. Ja, maar wat afwachten zeker en het beste hopen.

Het ontbijt was lekker maar wat sober. Eieren maar geen spek of worstjes. En enkel natuuryoughort met fruit.

Maar wat er was had goede kwaliteit.

Later op de rekening zag ik dat het ontbijt wat je bovenop moest betalen aangeduid werd als klein ontbijt en maar 2,50 euro kostte. Dan mocht ik niet klagen.

In elk geval, mijn voeten begonnen serieus pijn te doen. Ik was mijn steunzolen vergeten en mijn voeten maar klagen....sorry hé mannekes.

Ik dacht eerst dat ik beter twee paar kousen zou dragen zodat mijn voeten vaster kwamen te zitten, o naïeveling, toen ik op de kamer kwam bleek ik twee bebloede tenen te hebben, waarschijnlijk door die twee paar de hele boel opeengedrukt.

En als je vertrekt voelt dat goed aan, maar na een tijd beginnen die meelopers op te zwellen. Morgen dus terug 1 paar wandelsokken erin.

 

Eindelijk kwam mijn onderkomen, hotel gästehaus Wieman Sander dichterbij. Het restaurant of de bar was nog niet open, maar ik werd naar boven gebracht met een lift, wat een luxe. Meestal kom ik in een hotel terecht zonder lift en krijg ik als bejaarde zeventig plusser een kamer op het tweede verdiep...schande. 🤔 

En ook nog een mooie ruime kamer. Tegen mijn zin eerst de was gedaan en opgehangen en dan zelf een douche genomen.

En een fles sprüdelwasser binnen het uur leeg gemaakt.

Om 18 uur gaat het restaurant open en kan ik een beet wegsteken, ik hoef de trap niet te nemen.

En daarna op het terras zitten met iets te drinken in het zonnetje, want ja, om 12u49 exact kwam te zon te voorschijn.

Heerlijk na die twee grijze dagen. Ik ga me verder bezig houden met noodzakelijke dingen, en kom straks nog een nachtzoen geven.😁

 

Na een lekkere maaltijd, schweinemedaillons mit champignons und röstischijven vooraf gegaan door een frisse salade overgoten met een alcoholvrije hefeweisse en een aflevering van Undercover is het tijd om jullie je nachtzoentje te geven. Hierbij dus.....😚😚😚😚😚😚😚😚😚😚😚

Bis morgen. 😎

 

 

 

Na een nachtrust van 8,5 uur voelden mijn voeten al veel beter aan, lekker ontbijt in een gezellige leefruimte met een vriendelijke gastheer.

Top hotel met lekker eten en mooi gelegen. Om 9:22 vertrokken om na 750 tot te conclusie te komen dat ik mijn stokken op de kamer vergeten was.

Lap, direkt 1,5 km extra. In het terug naar het hotel gaan een oud vrouwtje tegen gekomen met rollator.

Die kwam ik daarna terug tegen, een babbeltje van 5 minuten gedaan, zij was 89, woonde nog thuis in het huis van haar zoon en probeerde dagelijks haar wandeling te doen. Kranig meiske. 😛

Mooi weer, goedgemutst verder gelopen met in het hoofd het liedje van....alles ziet er anders uit als de zon schijnt.

Tatata  tatatatata...alles seht gans anders aus wen die sonne scheint. 🤭 een beetje later kwam ik een Duits koppel tegen die drie etappes deden en dan terug naar huis gingen. Van tegen de Duits-Hollandse grens aan Oldenzaal.

Ook daar een babbel mee gedaan en dan maar gezwind de benen genomen.

Eens gebeld naar de verhuurder van het appartement in Dissen, maar zij woonden daar en waren thuis, geen probleem dus.

 

Echt wel een mooie wandeling met hier en daar stevige klimpartijen. Spijtig genoeg had ik gereserveerd voordat ik het gpx-file op de smartphone had gezet.

Na het verlaten van de route om naar mijn overnachtingsplaats te gaan, had ik al 2,2 km gedaan alvorens ik in het dorp kwam.

Dan moest ik nog 2 km verder over kale asfaltweg met een plastiek zak bevattende 3 flessen drank, 2 pechen, 3 worstjes, twee potjes dessert, en een pak Nasi goreng met groen enz enz en een pakje uiensoep.

Een zware zak dus.

Ik dan maar een taxibedrijf opgezocht die me met heel mijn hebben en houden naar mijn bestemming kon brengen, na drie pogingen een reddende engel gevonden die me uit mijn lijden kon verlossen. 

Ik dacht dat het adres Zum Gausenreck 10 was, en daar werd ik ook afgezet zo blij als een klein kind dat ik er was.

Bleek het niet nummer 10, maar nummer 4 te zijn, moest ik nog 300 meter terug. Jawel hoor, af en toe eens wat gezelschap van Murphy is niet te vermijden.

Soit, afgepeigerd en verhit van de zon kwam ik dus eindelijk ter bestemming.

Een groot appartement, living met keuken, bad en slaapkamer, ijskast, kortom alles voorhanden om rustig te genieten.

 Een halve liter water was op een paar seconden binnen gekapt, dat water zo heerlijk kan zijn.

Ik ga nu dus een soepje maken, een nasi opwarmen en afsluiten met een dessert. Ik wens jullie een rustige avond, en denk aan mij. 🤪

Tot morgen in Halle Westfalen.....doeeeeeeg. ♥️♥️♥️

 

 

 

Vandaag weer een mooie zonnige dag, ik heb me met een taxi terug laten brengen naar de Hermannsweg.

Ik had geen zin om 4,2 km over asfalt te lopen eer ik terug aan de route was. Mooi traject zoals elke dag.

Wat of wie kwam ik onderweg tegen? Veel..zeer veel.

 

Vervolgens kwam ik een koppel tegen op wandel, vader en dochter, de man bleek vroeger ook één van de wandelklassiekers gedaan te hebben.

De Camino, maar hij was vertrokken in Keulen. Ik was zo onbeschoft om naar zijn leeftijd te informeren.

De man bleek 80 te zijn, maar zag er minstens 10 jaar jonger uit . Lichamelijk en geestelijk een zeer vitale man, vriendelijk en praatzuchtig.

Twee oude jonge mannen die tegen elkaar herinneringen ophaalden uit tochten die ze vroeger gedaan hadden.

Tot ik zei, "Zo kunnen we wel even doorgaan". Een spontane lach, een stevige handdruk en de beste wensen beïndigden dit gezellig intermezzo.

En daar naderde een groep met vrouwen die ik vriendelijk liet passeren, zo had ik nog een aangenaam zicht.

Die groep nog wisselend tegen gekomen tijdens en na de rustpauzes.

Maar tot een gesprek is het niet gekomen, als ik 40 jaar jonger was geweest had dat er wel ingezeten. 😜

Volgende ontmoeting waren twee Hollanders die op een bank zaten met een Golden Retriever.

Die waren met nog andere landgenoten trajecten heen en weer te lopen.

En dan nog een vrouw ook op wandel met een hond, die ook haar mening had over wandelen met of zonder compagnon,  zij wandelde ook liever alleen om dezelfde reden die ik had. De andere compagnon die te snel of te traag ging, zeurde of niet enz enz.

Als men alleen loopt heeft men alleen last van de eigen voeten.

 

Dat was een drukke wouddag, maar voor de rest ging alles soepel. De hoogste top vandaag was de 'Grosse Egge 319 meter.

De afdaling naar Halle ging niet al te steil. En beneden aangekomen ging het richting hotel geboekt als Landhotel Gerry Weber, maar ondertussen een andere eigenaar heeft die het een nieuwe naam gaf...Landhotel Buchenkrug. Ach, als het kind maar een naam heeft.

Tegen 18 uur gaan eten...mmmmmmm

 

Het uit de nest gevallen mus, ocharme

                                          Rathaus Bielefeld

 

 

6:20, wakker vòòr de wekker. Stond op 6:30. Ik wil vandaag tijdig in Bielefeld zijn. Van het woud, naar de stad.

Zwaar bewolkt en fris maar droog.

Zaterdag is sportdag bij de Duitsers. Ik kan me niet herinneren hoeveel lopers, wandelaars, en mountainbikers ik gezien heb, maar het waren er veel.

Ik zag er puffen, hijgen en naast de mountainbike naar boven komen. Van enkelingen tot een groep van 6 lopers. Sportieve mensen die Duitsers

 

Zat ik daar rustig te genieten, komt daar dezelfde Hollander voorbij die ik gisteren voor Halle passeerde, maar nu met een man, zal een biseksueel zijn zeker....hahahaha. Na een half uur niet de stoute, maar de afgekoelde schoenen aangetrokken om het laatste stuk te doen bestemming Aapartel.

Onderweg kwam ik door een dierentuin waar zeer veel volk liep met veel kinderen, een gratis dierentuin maar met klein wild, vogels, bevers, schapen, insecten.

Ook een grote speeltuin eraan, en aan het begin van de dierentuin stond enkel een grote gele collectebus waar men een vrijwillige bijdrage kon deponeren of niet. Heimat-Tierpark Olderdissen. Een mooie ontspanningsruimte voor de mensen die in Bielefeld wonen.

 

Mooi, het laatste stuk ging door de stad. Eerst een stuk door de oude stad, daar zat een man op een bank met een helm op die me vroeg waar ik vandaan kwam en fan van motorsport, hij was zeventig, net zo oud of jong als ik.

Hij zag er wel tien jaar ouder uit....of ik tien jaar jonger? Ik kreeg trouwens  zijn adreskaartje, een beetje verfrommeld.

Hij deed me wat denken aan dat liedje van Herman van Veen, " Ik heb dat tedere gevoel voor elke gek, voor elke dwaas, die in volkomen weerloosheid een ander mens beminnen kan". Het was een onbekende...bekende. Zijn naam?

Peter Steiner wonende in de Münsterbergerstr Bielefeld en 70 jaar jong.met een oprechte hartelijke handdruk afscheid genomen. 

Vervolgens langs een drukke boulevard naar mijn overnachtingsplek.

De sleutel van de kamer verkregen, rugzak leeg gemaakt en vervolgens boodschappen gaan doen.

Vlakbij was een Mc Donalds, maar daar had ik geen zin in. Eigenlijk wilde ik enkel terug naar de rust van mijn appartement.

Als je zes dagen door een woud huppelt heeft zo'n drukke stad een klein schokeffect.

Ik dus belegde broodjes gekocht voor deze avond en koeken voor morgenvroeg.

Drie pruimen want met één kom ik niet toe, en wat drinken en worstjes voor in de rugzak.

Dat zakje was in elk geval zwaar genoeg. Blij dat ik terug was en dan maar begonnen met de blog.

Het zal een rustige avond worden, en morgen moet ik niet zoveel km doen....Dus....relax 

Een prettig weekeinde voor iedereen. 💕💗💖❤💜

 

 

 

Half7 wakker, douchke en de rest. Aangenaam en zeer origineel appartement/kamer op het 6e met mooi uitzicht.

Helaas, ik moet gaan, ik ging en was bijna buiten, juist mijn sleutel niet in de bus gestoken....viel mijn oude Frank....dju mijn stokken nog.

Al goed, want eens de sleutel in de bus was geweest  had ik niet meer in de kamer kunnen komen.

In het vervolg mijn stokken bij de rugzak plaatsen.

 

Een half uurtje pauze en terug de rugzak op mijn rug gehangen...op mijn buik zou moeilijk lopen zijn mijn gedacht. Buiten een toren, een monument en enkele mountainbikers was de dag vooruitgaan zondermeer.

Ik was nu bezig aan de trip van morgen en had daar al vijf km van gedaan alvorens ik het pad verliet om richting 'Haus Berkenkamp' te gaan.

Een km door het bos, en vervolgens nog 1,2 km over een saaie asfaltbaan.

Om 14:45 bereikte ik mijn pension, nou ja pension, een patisserie.

Wel wat groot maar mooi gelegen en veel volk die juist van het leven genoten met koffie en stukken taart.

De zever uit mijn mondhoeken gewreven en me laten begeleiden naar mijn kamer. Een mooie ruime 1persoonskamer met balkon, heerlijk.

Me eerst even op het balkon gezet met een fles sprüdelwasser alvorens uit te pakken om dan aan de blog te beginnen en uiteindelijk in de douche te stappen.

Gezien het een ruime douche was heb ik de was ineens in de douche gedaan, gemakkelijker om uit te spoelen.

Daarna wat rust en tegen 18:30 aan tafel. Ik kom later nog een bonjoereke doen...tot dan dan. 

 

Om 18:30 Gaan eten, een menukaart was er niet. Er was één menu voor iedereen. Maar lekker...lekker.

Een aspergesoep o zo verfijnd met room, gebakken aardappeltjes met wild en champignons in een heerlijk saus vergezeld van een schotel met worteltjes, bloemkool, groene asperges gewikkeld in spek,  en broccoli.

En als dessert een bol heerlijk vanilleijs...slagroom, aardbeien en chocomousse o zo licht en een witte chocomousse. Mijn buikje zat vol. 😋😋😋

Na dit eetfestijn wens ik jullie een weldoende nachtrust. 😴😴😴😴😴😴😴😴😴😴😴😴

 

 

 

Half7 is mijn uur om te ontwaken, wat miezerig buiten maar dat zou tegen 9 uur moeten beteren.

En aangezien ik maar 16 a 17 km te doen heb, vertrek ik niet voor 9 uur.

Toen ik gisteren zei wat een onaangename weg het was van het pad naar het pension, verzekerde men mij dat ze me morgen terug naar het pad zouden brengen.

En daar is den deze niet kwaad om. Ontbijt om 8 uur.

 

Ik liep nu in de richting van het Hermanns monument, een beeld van 54 meter hoog. Het was pas de laatste 100 meter dat het beeld....in beeld kwam.

Daar liepen uiteraard de nodige toeristen, één ervan was een man die me plots vroeg om een foto te nemen van hem boven op de trappen.

Er waren drie partijen trappen en ik dacht dat hij bovenop de eerste partij bedoelde  maar neen, de man trapte door tot helemaal vanboven, iedereen zat al te gibberen ik inbegrepen. Want het enige wat op de foto eventueel herkenbaar zou zijn was zijn rode jas, hijzelf was niet meer herkenbaar.

Ik dank deze man voor de binnenpretjes die hij ons gunde. We zijn beleefd gebleven en zijn niet in lachen uitgebarsten.😇

De laatste 4,7 km waren snel afgehaspeld en om 14:50 drukte ik op de bel bij Pension Pösser.

Een vriendelijke wat oudere dame verwelkomde mij en toonde mijn accommodatie zijnde een ruime slaapkamer, een mooie badkamer, een verblijfsruimte met tv en een buitenterras. Een ijskast met allerlei dranken was ook aanwezig.

Hier zit ik goed voor een rustdag. Enkel WiFi heeft ze niet, en de 4G verbinding is ook niet sterk.

Ik zal zien of het restaurant WiFi heeft, anders zijn de foto's voor de 29e. Zo, en nu ga ik douchen. Tot later.

Gaan eten in een restaurant 1 km  van  het pension. Lekker en afgesloten met een walnoten crème glace. Terug komen was naar boven, en dat met een volle maag.

Om 20 uur Skype met die van ons. Maar met de trage verbinding lukt dat niet.

Tot ik de prijslijst van de drank vast neem en ik vanonder zie staan...kostenloses WLAN, met paswoord. Die vrouw heeft mij dus mis verstaan toen ik naar de WiFi vroeg. En het is nog snelle WLAN ook.Dus sjoeke, morgen skypen. 

En nu allemaal als de kippen op stok, morgen een rustdag...toerist zijn. 🤸‍♂️

Herman

                                     28 mei Rustdag  Detmold

Externe Steine

 

 

Na een zeer ontspannende rustdag in een aangenaam pension ga ik vandaag terug op pad, nog 5 etappes en vandaag normaal maar 15 km.

Na vijf km kom ik aan de Externe Steine, een toeristisch punt. Maar eerst douchen en ontbijten.

Vertrokken om 9:30, buiten stappen en direkt de zon inlopen..heerlijk.

Na 10 minuten aan een zeer lange klim begonnen, zo'n klim waarvan je denkt dat er geen einde aan komt.

Rond 11 de Externe Steine bereikt waar de nodige toeristen rond liepen. In elk geval wel indrukwekkend, gelegen aan een vijver.

Om de trappen op te mogen moest je betalen. Ik weet niet hoeveel omdat ik dat ik niet van plan was. Mijn linker knie speelt me parten.

Naar boven geen probleem, maar naar beneden en zeker als het steil is ben ik voorzichtig uit angst door die knie te gaan. 

Ik heb daar al wat jaren last van, maar dat betert niet met de jaren en nu is het wel slechter geworden.

Nog 4 etappes moet ze het zeker uithouden....Dan krijgt ze rust.

Daar een pauze genomen en uiteraard de nodige foto's genomen, en dan maar rustig door gegaan.

Hogerop stonden lig/slaapbanken waar ik me een kwartiertje in de zon heb gelegd en mijn best gedaan om niet in slaap te vallen.

Niet te snel want vandaag was het maar een 15 km. 

 

Mooie wandeling en weinig mensen gezien buiten de toeristen. Ik ben nog niemand tegen gekomen die de route helemaal deed..

Het is hier geen Camino..zeker niet. Uiteindelijk mijn doel bereikt pension Alte Schule.

Was meer een jeugdherbergtoestand maar ieder had wel een eigen kamertje. Sobere kamer..zelfs geen kast, gedeelde douche en geen restaurant in de buurt.

Maar, men kon er wel pizza's, hamburgers en fritten bestellen die ze in het pension afleveren. Oef...anders had ik worst en krachtbarretjes moeten eten.

En er stond een ijskast met allerlei drinken, behalve water. 🤪

Ik ga maar eens een douche nemen en de menu's bekijken. Bis später. Rond 18 uur werd mijn eten geleverd, dat heb ik allemaal niet op gekregen.

Ik ken die Döner en andere toestanden niet. Het was ook maar om de maag te vullen. Nog met die van ons geskypt met wat problemen.

Wijl ik vandaag met een zware rugzak op en neer ga, gaat die van ons naar de sauna en daarna eens lekker eten. Manmanman, wat doe ik mezelf aan. 🤪

 

 

 

Vandaag naar Bad Driburg, 18 en nog wat. In een jeugdherberg. Het enige ding is, dat de receptie van de jeugdherberg tussen 13 en 16 uur gesloten is.

Ik mag dus niet te snel gaan wil ik geen uur op de bank moeten gaan zitten. Ik hoop dat het ontbijt hier wat ruimer is dan mijn kamertje.

Ik laat het nog wel weten. Snel de douche in nu de badkamer nog vrij is. Nou ja, spek en eieren waren er niet bij, en broodjes die waren opgewarmd.

Niet direct een plaats om aan te bevelen.

 

Bij het bestuderen van de kaart bleek ik te moeten passeren via een burgruïne met cafetaria hoog op een top met zicht op Bad Driburg.

Ik besloot deze weg te mijden omdat het van de ruïne steil naar beneden naar Bad Driburg ging, en gezien de problemen met mijn knie besloot ik een alternatieve weg te nemen die minder belastend was. Ik zou morgen ook het zicht hebben omdat ik morgen langs daar naar boven moest.

Van uitzicht dus niets verloren.

Ik ben deze blog op het terras van een stube aan het afwerken omdat de receptie van de jeugdherberg waar ik ga slapen pas om 16:00 uur open gaat.

Dus zit ik hier met een alcoholfreie hefenweize van de nood een deugd te maken. Beter dan hier maar wat zitten zitten. 

 

Tijd om te gaan, binnen 5 minuten stond ik aan de jeugdherberg. Mooie moderne jeugdherberg met vriendelijke welkom. De hele uitleg en...er zijn ook comfortkamers met badkamer op de kamer. Twee bedden in één kamer voor mij alleen.

Ik heb hier meer luxe en ruimte dan in het pension in Leopoldstal waar ik 49€ betaalde met ontbijt, hier 39,90€ in halfpension. 

Dan maar eens een lekkere warme douche nemen en om 17:45 gaat het buffet open....ten aanval. 😁 

 

 

 

 

Niet al te best geslapen, draaien en keren door de knie en de rug. Om 7:45 opent het ontbijtbuffet.

In Duitsland krijgt men ook broodjes, bij ons enkel wit of bruin brood. Voor de rest alles prima, goed ontbijt.

Om 8:23 de weg op, nog bewolkt maar hogere temperatuur. Natuurlijk direkt aan de best zware klim naar de burgruïne.

Maar daarna liep de weg voor het grootste deel vrij egaal. Een mooie wouden die vlot vooruit ging wegens het geringe hoogteverschil.

Om 11:30 bereikte ik dan Herbram-Wald waar ik besloot te pauzeren en wat te eten, op de teller stond 11,16 km. 

 

Ook hier besliste ik om een alternatie route opzij van de flank te nemen om de steile afdaling naar Willebadessen te vermijden.

Na 3,8 km bereikte ik dan het stationnetje van Willebadessen. 

Wat volgde was een herhaling van wat ik al eens had gedaan, een lange rechte baan van het station naar het hotel van meer dan 2 km.

Zeer onaangename weg. Ik bereikte uiteindelijk het hotel en besloot alweer de voze uit te hangen.

Man man toch, wat een onaangename weg van het station naar hier. Is er een bus die van hier naar het station gaat?

En mevrouw was toen zo bereidwillig om me morgen terug naar de weg te brengen. Den deze gelukkig. 😁

Kamer 14, een grote fles bruiswater mee en alweer een etappe achter de rug. Bloggen en wat rusten en rond 18 de innerlijke mens wat versterken.

Ik krijg al honger van eraan te denken. Tot straks 😎

 

Ik moest niet ver gaan voor het restaurant, buiten enkele mannen die aan de toog zaten niemand aanwezig.

Maar ik had de recensies al gelezen en die waren zeer bevredigend. Een kalfssteak met asperges en hollandse saus met kroketjes besteld. Suuuupppper lekker. Heerlijk stuk vlees en boterzachte asperges. 

Met een goedgevulde maag geskypt met die van ons, nog een filmpje gekeken en dan was ik klaar voor het zandmannetje. Slaap lekker..😴😴😴😴😴😴..

 

 

 

 

Ik deed mijn ogen open en merkte de zon op in mijn kamer.

Volgens de weervoorspellingen zou het aanzienlijk warmer kunnen worden, vandaag dus de short aan.

Normaal een traject van 21,8 naar Blankenrode. Maar daar vond ik geen overnachting en moet ik uitwijken naar Hardehausen wat dichterbij ligt.

Vandaag dus minder en morgen meer. 

 

Mezelf rond de middag een ruime pauze gehouden omdat ik toch tijd genoeg had.

Voor de rest enkel een hert gezien dat de weg over sprong, en een teek die zich op mijn arm had gezet klaar om aan een overvloedige maaltijd te beginnen.

Ik had het eerst nog niet door dat het een teek was, tot ik na blazen en wijzen dat zwart puntje er niet af kreeg.

Voor dat puntje een bolletje kon worden dat onding verwijderd. Wie wil uit eten gaan, moet maar betalen. 😜

 

Mooi, ik bereikte mijn pension Haus Varleman in Hardehausen, een klein stil gehucht.

Een vriendelijke oude man vertelde me dat ik kamer 14 had, maar dat ik nog even moest wachten.

Na een tijdje verscheen een vriendelijke oude vrouw die me kwam zeggen dat kamer 1 klaar was, oeps, de 4 was eraf gevallen.

Een propere wat ouderwetse kamer maar een goede matras.

Toen ik aankwam was het hier stil, maar gezien de goede commentaren over het restaurant en het feit dat het zaterdag is, verwacht ik tegen vanavond wel meer volk. Afwachten maar

Nog wat gaan wandelen in de omgeving, mooi wandelgebied en veel wandelaars. Een terrasje gedaan en dan gaan eten, schnitzel met frietjes en een romige saus en salade. Mijn buik stond daarna zo bol als wat. En merkwaardige genoeg was ik de enige gast en de enige eter.

Nog 1 keer slapen en ik kom aan in Marsberg. Ik wens alle brave en ook de stoute mensen een goede nachtrust toe. Tot morgen. 😇💕🤸‍♂️😜😴😴